เมื่อพูดถึง ความมืดมิดแห่งรัตติกาล หลายคนก็อดที่จะมีความรู้สึกขนพองสยองเกล้าไม่ได้ สถานที่เดียวกัน ต่างกันแค่เวลา กลางวันกับกลางคืน อะไรๆก็ต่างกัน... การพูดถึงผีในขณะที่ดวงอาทิตย์ กำลังส่องแสงจ้า กับพูดถึงผี ในขณะที่ดวงจันทร์สีเลือดกลมโต ลอยเด่นอยู่บนท้องฟ้ายามค่ำคืน ความหวีดหวิววังเวง จะตามมานั่งเคียงข้าง แม้ยังไม่ได้เชื้อเชิญมันก็ตาม...นั่นสิ!!... เพราะอะไร?
มโนภาพ จินตนาการ มันเกิดจากใคร ถ้าไม่ได้เกิดจากเรา เมื่อเรามโนภาพสร้างความคิดต่างๆ สุดท้าย มันจะเกิดความรู้สึกหนึ่งขึ้นกับจิต คิดเรื่องดีก็แช่มชื่นคิดเรื่องร้ายก็หวาดกลัว...!!!
บางเรื่องมันเป็นปัจจัตตังที่รู้ได้เฉพาะตน
ผีจะมีจริงหรือไม่ ไม่จำเป็นต้องใส่ใจให้ถือว่าช่างมัน ความกลัวมันเกิดจากการสร้างภาพ... แล้วมันก็กลับมาหลอกตนเอง กลัวกับความคิดของตนเอง...ตลกดี!!!
0 ความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น