ตัวเราเองเมื่อหิว...ยังต้องการอาหารเพื่อมาดับทุกข์แห่งความหิวนั้น
การให้อาหารแก่เหล่าบริวารสัตว์ต่างๆ...เพื่อเป็นการสงเคราะห์
เมื่อพวกมันกินอิ่ม นอนหลับ...ความทุกข์ดับ ใจเราก็เป็นสุข
การไม่ผูกโกรธ...คือ การแสดงออกถึงความมีเมตตา
อภัยเสียได้ในความผิดของเขา...แบบนี้ใจเราก็เป็นสุข
คนที่ถูกให้อภัยก็ย่อมจะเป็นสุขเช่นกัน
ความรักของชายหญิง...เมื่อได้เป็นผู้ให้โดยมิได้หวังผลใดๆ
หัวใจก็ย่อมมีแต่ความแช่มชื่นเบิกบาน เพราะตัวความรักเอง
ไม่เคยทำร้ายคนที่รู้จักคุณค่าของความรัก...เขามีความสุขกับสิ่งที่เรา
มอบให้ไป...ตัวเราเองก็พลอยสุขไปด้วย
ความสุขเกิดขึ้นได้ทุกเวลาถ้ารู้จักให้...ให้ไม่ยาก ถ้าอยากจะให้...!!!
 |
| http://dharmaishere.blogspot.com |
0 ความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น