จำนวนการดูหน้าเว็บรวม

วันอาทิตย์ที่ 28 ธันวาคม พ.ศ. 2557

"กิจการส่วนตัว" มันง่ายเหมือนที่..."มนุษย์เงินเดือน" บางคนเข้าใจ...!!!...รึ?

"คนในอยากออก...คนนอกอยากเข้า" คิดว่าทุกคนคงเคยได้ยินวลีเยี่ยงนี้ผ่านหูกันมาบ้างไม่มากก็น้อย และอาจจะมีจำนวนมากทีเดียวที่ได้ยินจากหูข้างหนึ่งวิ่งผ่านทะลุไปออกหูอีกข้างหนึ่ง นั่นเพราะอาจเป็นเรื่องที่ไกลตัวของผู้ได้ยินได้ฟังก็เป็นได้ ซึ่งในขณะนั้น มันไม่ได้มีเหตุการณ์อะไรที่จะต้องมานั่งขบคิดกับวลีนี้เลย...คนๆหนึ่งใช้เวลาประมาณ 18-19 ปี ในการศึกษาหาความรู้จนถึงระดับที่ได้รับใบปริญญา เมื่อได้รับแล้วก็นำไปใช้เป็นใบเบิกทางในการประกอบสัมมาอาชีพ ส่วนมากก็เข้าไปเป็นลูกจ้าง ไม่ว่าจะรับราชการ รัฐวิสาหกิจ หรือ เอกชนก็ตาม...คนพวกนี้แหละที่เรียกว่า "มนุษย์เงินเดือน" มีหน้าที่ทำงาน ให้สำเร็จตามเป้าหมายของบริษัทที่ได้กำหนดเอาไว้ พอถึงสิ้นเดือน นายจ้างก็จ่ายเงินค่าแรงให้เป็นประจำมิได้ขาด คงมีส่วนน้อย ถึงน้อยมาก ที่เรียนจบแล้วจะมุ่งมั่นมาทำกิจการส่วนตัวเลยทีเดียว


คนทุกคนย่อมมีความคิดที่ไม่แตกต่างกันมากนัก การทำงานในช่วงปีสองปีแรกมักจะเปลี่ยนงานกันบ่อยด้วยสาเหตุหลัก คือต้องการเงินเดือนที่สูงขึ้น บางคนจะเริ่มอยู่ตัวจากการทำงานจนไม่อยากเปลี่ยนงานเปลี่ยนบริษัทไปที่ไหนอีกก็ขึ้นขวบปี 5 เป็นอย่างต่ำ อายุที่มากขึ้น บวกกับไฟที่เริ่มจะมอดลง หรืออาจเป็นไปได้ที่ว่าเริ่มอยู่เป็น อยู่มันที่นี่แหละ...ว่างั้น!!!... ทางหนีทีไล่ คนไหนดีหรือไม่ดี รับมือง่ายยากอย่างไรรู้หมด ประหนึ่งว่าไก่เห็นตีนงู งูเห็นนมไก่ ก็เลยไม่มีความคิดที่จะเปลี่ยนงาน...ถ้าบริษัทห้างร้านที่ตนเองทำงาน อยู่ในเขตกรุงเทพฯและปริมณฑล ตอนเช้าต้องแหกขี้ตาตื่นตั้งแต่ ตี4 ตี5  ...เช้าไป เย็นกลับ เป็นแบบนี้อยู่จนอายุประมาณ 30 ต้นๆ ...คราวนี้จะมีความคิดที่สูงและยิ่งใหญ่กว่าการลาออกหรือเปลี่ยนบริษัทเพื่ออัพเงินเดือนเป็นไหนๆ...นั่นคือ การก้าวออกจากการเป็นมนุษย์เงินเดือน...มาเป็นเจ้านายตัวเอง "โลกแห่งกิจการส่วนตัว" กับงานอย่างใดอย่างหนึ่งที่ตนคิดว่า..."กูทำแล้วจะต้องรวย" เวลานี้แหละ...เหมาะสมที่สุด... เคยขับรถญี่ปุ่นในสมัยตอนเป็นมนุษย์เงินเดือน แต่ตอนนี้วาดฝันไปไกล อย่างน้อยก็ต้องรถยุโรปแหละว่ะ...ทุกอย่างที่คิดมันจะง่ายแบบนั้นมั้ย?...ร้อยทั้งร้อยถ้ามีใครสักคนมาทัดทาน "อย่าเลย มันเสี่ยง" แต่เชื่อขนมกินได้ คนมันวาดฝันเอาไว้สวยหรู เอาช้างมาฉุดมันก็คงไม่อยู่ แถมจะพาลด่าคนที่มาขัดจังหวะความรวยให้ซะอีกด้วย...จะมีสักกี่คนหนอที่พร้อมจะเจอะเจอกับสิ่งใหม่ๆที่ไม่เคยสัมผัสมาก่อน และที่สำคัญ...รู้ไหมว่า "เถ้าแก่" ที่แท้จริง คืออะไร?  พร้อมหรือเปล่า? ที่จะต้องเจอปัญหามากมาย...คำตอบคือไม่หวั่น เพราะ เชื่อมั่นเหลือเกิน ว่าตนเองทำได้ ความอดทนล่ะมีมากน้อยแค่ไหน...ข้อนี้คงคิดไปไม่ถึงอีกนั่นแหละ เพราะคำว่ามนุษย์เงินเดือน เขาจ้างหมื่น แต่ใช้แสน มันโหดร้ายและหนักหน่วงอยู่แล้ว...ความถนัดในงานหรือกิจการที่จะทำมีมากน้อยแค่ไหน...เฮ้ย มันเรียนรู้กันได้ คือแบบว่าทุกอย่างมีคำตอบ เพราะธงมันมีอยู่แล้ว ทุกอย่างจึงดูง่ายหมด...

มันก็คงไม่ยากจนเกินไปนักถ้ารู้ว่า :
1.เถ้าแก่...คืออะไร?
2..ใจพร้อม กายพร้อม...แล้วเงินในแบงค์ล่ะ...พร้อมไหม?...สายป่านยาวแค่ไหน?
3.ความอดทนที่จะต้องแบกความรับผิดชอบทุกอย่าง ความกดดันทั้งหมด?...มีแค่ไหน?
4.สิ่งที่จะทำ...มีความถนัดไหม?...เห็นคนอื่นทำแล้วรวย ก็เลยอยากทำบ้าง ...ใช่มั้ย?...

เอาแค่ 4 ข้อ ข้างบนนี้ ลองถามแล้วตอบตัวเองหน่อยสิว่า...ผ่านมั้ย 4 ข้อ ถ้าขาดข้อหนึ่งข้อใด...อย่าฝืนเพราะโอกาสที่จะประสบผลสำเร็จแทบจะไม่มี

ที่เขียนมาทั้งหมดนี้ เพียงแค่ต้องการเตือนพวกมนุษย์เงินเดือนที่ชอบวาดวิมานในอากาศไว้จนสวยหรู โดยที่ขาดความยั้งคิดในบางแง่บางมุมที่ตนเองอาจมองข้ามไป...การเป็นเจ้าของกิจการใดกิจการหนึ่งนั้น มันก็ไม่ยากจนเกินไปหาก คุณๆทั้งหลายมี 4 ข้อที่พร้อมจะปฏิบัติอย่างเป็นรูปธรรม...ถ้าคุณมี...โอกาสที่คุณจะประสบความสำเร็จได้สอยรถยุโรปมาไว้ขับสักคันสองคันก็คงไม่ไกลเกินเอื้อมกระมัง...!!!


บทความจาก :
นำเสนอโดย :
http://dharmaishere.blogspot.com
https://www.facebook.com/kanlakraung1.sport
https://www.facebook.com/kanlakraung1.story


2 ความคิดเห็น: